I’m Gonna Be (500 Miles) van The Proclaimers is een culthit met een lange adem
De allergrootste hit van The Proclaimers is alweer dertig jaar oud, en toch blijft het nummer maar terugkomen. Wat is het verhaal van I’m Gonna Be (500 Miles)?
Met elf albums in een kleine veertig jaar hebben The Proclaimers al een karrenvracht aan tracks opgenomen, maar toch is er één nummer waar de tweelingbroers altijd mee geassocieerd worden: I’m Gonna Be (500 Miles). De aanstekelijke single is uitgegroeid tot een culthit, ondanks de oorspronkelijk bescheiden verwachtingen van The Proclaimers zelf.
Sunshine On Leith
“Vanaf begin wisten we dat het catchy was”, verklaart Craig Reid, die het nummer schreef, aan The Guardian. “Maar toen we het live begonnen te spelen was de reactie ongelooflijk.” I’m Gonna Be (500 Miles) verschijnt in 1988 als eerste single van Sunshine On Leith, het tweede album van de Schotten.
Craig Reid, de helft van de eeneiige tweeling achter The Proclaimers, schreef het nummer binnen een uur. “We zaten in een flat in Edinburgh, en we moesten nog een uur wachten op een lift voor een show in Aberdeen”, herinnert hij zich. “Dus ik begon wat akkoorden te spelen op een keyboard, en I’m Gonna Be (500 Miles) kwam er vrijwel meteen uit. Ik had de melodie en de tekst in 45 minuten klaar.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Typisch Schots
De andere helft van The Proclaimers, Charlie Reid, verzint de herkenbare gitaarpartij met staccato gespeelde akkoorden. De zang wordt opgenomen met het stevige Schotse accent van de tweelingbroers: “De platenmaatschappij probeerde dat niet te veranderen, zoals ze in het begin van onze carrière deden. Ja, we hebben sterke accenten, maar die maken ons juist herkenbaar.”
Naast de Schotse uitspraak van de broers Reid, bevat I’m Gonna Be (500 Miles) ook een typisch Schots woord: havering, dat onzin uitslaan betekent. Enkele Amerikaanse dj’s denken echter dat havering voor overgeven staat, en weigeren in eerste instantie om de track te draaien.
Uitgesteld succes
In de VS is I’m Gonna Be (500 Miles) in eerste instantie dan ook geen enorme hit: bij de release in 1988 komt de single niet verder dan de 21ste plek in de hitlijsten. Elders in de wereld scoren The Proclaimers wel meteen, zoals in Australië en IJsland, waar de track de nummer 1-positie binnensleept.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Amerikaans succes komt er alsnog in 1993, wanneer I’m Gonna Be (500 Miles) gebruikt wordt voor de soundtrack van de film Benny & Joon met Johnny Depp en Julianne Moore. Na de release van de film komt het nummer opnieuw de hitlijsten binnen in de VS, met een derde plaats als hoogste notering.
Tweede opleving
Het gebruik van het nummer op die filmsoundtrack blijkt niet de enige opleving voor I’m Gonna Be (500 Miles). In 2007 brengen The Proclaimers met comedians Peter Kay en Matt Lucas (bekend van Little Britain) een nieuwe versie uit tijdens Comic Relief, een jaarlijkse Britse inzamelingsactie. Hierdoor komt de track, bijna twintig jaar na de oorspronkelijke release, dan eindelijk ook in Groot-Brittannië op de eerste plek te staan.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Ook in de VS is er een nieuw publiek voor I’m Gonna Be (500 Miles), wanneer het nummer een running gag wordt in de populaire comedyserie How I Met Your Mother. Hoofdpersonage Marshall Eriksen heeft een oude autoradio met een cassetterecorder waarin een cassettebandje met het Proclaimers-nummer is vastgeroest.
Eeuwige associatie
De twee oplevingen zorgen ervoor dat The Proclaimers het succes van I’m Gonna Be (500 Miles) waarschijnlijk nooit meer gaan evenaren. “We verdienen er vijf keer zo veel mee als met al onze andere nummers bij elkaar”, legt Craig Reid uit. “Het blijft maar terugkomen, en iedere keer lijkt het groter dan de vorige”, vult zijn broer Charlie aan in gesprek met de Warrington Guardian.
“De waarheid is dat het nummer veel groter is dan The Proclaimers ooit zullen zijn”, vervolgt Charlie. Hij heeft er dan ook geen problemen mee om de track bij ieder optreden live te spelen: “Als het was zoals van die ouderwetse variétéshows, waar je de rest van je leven iedere avond hetzelfde moet doen, zou het deprimerend zijn. Maar dit is drieënhalve minuut in een show van anderhalf uur, en het is altijd een hoogtepunt. Het nummer lijkt onverwoestbaar te zijn.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Volg de NPO Radio 2 Top 2000
De beste, leukste en mooiste liedjes ooit hoor je van 25 t/m 31 december in de Top 2000! Je volgt de lijst der lijsten via radio, tv en online. Bekijk de lijst van dit jaar.
