Van kraker naar klassieker: de opmerkelijke opkomst van Don’t Stop Believin

Het gebeurt vaker. Hits als Running Up that Hill van Kate Bush of Venus van Shocking Blue krijgen een tweede leven dankzij een serie of film. Maar in het geval van Journey’s Don’t Stop Believin is de aandacht voor het nummer iets opmerkelijker.

'Don’t stop believing, son'

Als Jonathan Cain in de jaren '70 van Chicago naar Los Angeles verhuist, droomt hij van een carrière in de muziek. Maar als die plannen maar moeizaam op gang komen en zijn bankrekening steeds leger raakt, belt hij zijn vader om geld van hem te lenen. Gefrustreerd vraagt hij zijn vader of hij niet beter de handdoek in de ring kan gooien en terug moet verhuizen naar Chicago. Maar daar wil zijn vader niks van horen. "Don’t stop believing, son", hoort Jonathan hem zeggen. En met dat advies, een paar dollars en nieuwe moed, begint het balletje eindelijk te rollen.

Wanneer Jonathan zich in 1980 aansluit bij Journey om daar keyboard en gitaar te spelen, is hij zijn vaders advies niet vergeten. Als zanger Steve Perry druk zoekt naar inspiratie voor nieuw materiaal, schrijft Jonathan een refrein rondom de woorden "don’t stop believing". Terwijl de band de laatste hand legt aan het nummer, voelen de bandleden aan dat ze iets bijzonders hebben gemaakt. Maar wanneer Don't Stop Believin in 1982 uitkomt op het album Escape, komt het niet verder dan nummer 50 in de Mega Top 50. Geen hit dus.

Onverwachtse aandacht

Maar dan komt daar opeens verandering in. Bijna 30 jaar na de lancering van het album krijgt het nummer een boost als meerdere series Don’t Stop Believin gebruiken.

Onder andere Shrek, South Park en CSI zetten het nummer in. En zelfs de laatste aflevering van de populaire maffiaserie The Sopranos eindigt met Don’t Stop Believin. Een andere versie van het lied, opgenomen door de cast van Glee, zet het nummer weer helemaal op de kaart. Journey staat dankzij alle aandacht wereldwijd in verschillende hitlijsten, samen met grote namen als Black Eyed Peas en Lady GaGa.

Een eer

Ondanks deze aandacht voor het 80’s nummer is Jonathan Cain bescheiden gebleven. In zijn memoires Don’t Stop Believin’: The Man, the Band and the Song That Inspired Generations, vertelt de muzikant dat hij het na tientallen jaren nog altijd niet beu is om Don’t Stop Believin te spelen. "Voor mij is het een eer om een nummer te hebben dat geliefd is bij drie, vier generaties."