Robin de Kruijf: Schalkwijkse uitblinker in volleybal-aanval

Onder de rook van Nieuwegein ligt het kleine plaatsje Schalkwijk, niet te verwarren met de wijk in Haarlem. Omringd door wat weilanden, doorsneden door een spoorlijn en daar middenin een grote kerk. Flauw bruggetje, maar ook de thuisstad van de lange Robin de Kruijf, een van grote sterren van de Nederlandse volleybal-aanval in Rio.

Op naar Schalkwijk!

Floortje en Jeroen hoorden dat bij de verrassende overwinning op China en het bloedstollende, nipte verlies tegen de VS een groot deel van het dorp gezamenlijk naar Robin keek. "Daar moeten we heen," dachten ze en zo tufte de supportersbus naar De Wiese in Schalkwijk.

"Die moet weg uit Schalkwijk"

Daar stond Monique Kok bijvoorbeeld met open armen klaar. Zij had de eer de allereerste volleybalcoach van Robin te zijn en zo dus technisch de ontdekker van haar talent. Zij was er letterlijk bij toen de ster voor het eerst een volleybal vasthad bij een lesje op de basisschool: "Zij en een vriendinnetje waren meteen enthousiast." Maar ze viel ook direct op, want "Robin was groter, ruim groter dan de rest."

"Ze pakte het wel snel op. Dat ging sneller dan bij andere kinderen," maar dat Robin later in Rio zou staan, kon ze niet voorspellen. "Ik had wel snel door: die moet weg uit Schalkwijk, die moet naar Houten gaan." Niet om haar weg te hebben, maar om door te ontwikkelen.

"Ik kan me herinneren dat we een tournooitje hadden in Veenendaal en haar moeder was mee," vertelt Monique. "Haar moeder is lang. En iemand uit Houten kwam naar me toe en vroeg: welk kind hoort er bij die lange moeder? Ik zeg: "dat is Robin" en zo zie je dat er al heel vroeg wordt gescout." Zo zie je dat de 1,93 heel handig is in het spel.

Moeder Marcelle

Die lange moeder is Marcelle en die volgt het Olympische avontuur van haar dochter vanuit Nederland, maar heeft veel contact met haar dochter. "Het gaat heel lekker met het team. Ik heb gister Robin nog gesproken en ze voelen zich geweldig," vertelt een trotse moeder.

Ze is trots, maar nuchter: "Eigenlijk is het voor mij niet zo anders. Alleen beleef ik de Olympische Spelen wat anders. Je kijkt gerichter vanuit de ouder." Of het nu goed of slecht gaat, altijd schieten de ouders van de sporters die in actie komen door het hoofd van Marcelle. "Die emoties, dan begint het kippenvel omhoog te komen. De beleving is meer als ouder van de totale Olympische Spelen."

Afgetekende overwinning

De nuchterheid verdwijnt overigens in de middag als De Wiese volloopt met volleyballiefhebbers, dorpsgenoten, familie, Monique, Marcelle in het shirt van haar dochter en zelfs de oma van Robin. De spanning is van haar gezicht af te lezen.

Het blijkt, gelukkig, nergens voor nodig. De volgende punten waren snel binnen met een 3-0 afgetekende overwinning van de volleybaldames. Ook Robin speelde een prima pot. De agenda's worden alweer gepakt, want vrijdag is de volgende wedstrijd alweer. Ook díe wordt gekeken in De Wiese en omdat die 's avonds is en ze zich dan zomaar zouden kunnen plaatsen voor de volgende ronde, staat er een goed feestje gepland.

De uitnodiging staat ook voor de halve en hele finale. Laten we hopen dat het zo ver komt. Als ze zo blijven spelen, zou het zomaar een heel mooi volleybalsprookje kunnen worden...