Festivals die faalden

Fyre Festival

Een goede voorbereiding is het halve werk. En een festival is een feestje als de randzaken goed zijn geregeld. Sinds de Netflix en Hulu documentaires van vorig jaar, is Fyre Festival het bekendste voorbeeld van een organisatie die de zaakjes niet op orde had. Het evenement werd een gigantische flop, waarbij belachelijke bedragen werden betaald door yuppen die een exclusief feestje was beloofd op een paradijselijk en onbewoond eiland.

Het was zo slecht geregeld dat de organisatie de gekste dingen moest proberen om er nog een succes van te maken. Zo werd de festivalproducer bereid gevonden om seksuele handelingen te verrichten bij de douane om een container met flesjes water op tijd op het terrein te krijgen. Zo ver is het uiteindelijk niet gekomen, maar het tekent de ramp die het festival werd. De organisatie dupeerde veel mensen. Waaronder de lokale bevolking, die in veel gevallen geen vergoeding kreeg voor het geleverde werk.

In februari dit jaar werd bekend dat rapper Ja Rule, één van de gezichten van de organisatie van Fyre Fest, al nadenkt over een nieuwe editie. Hij kan natuurlijk wel een slaatje slaan uit ‘het meest iconische festival dat nooit plaatsvond’. Bescheiden tip van de redactie: koop geen ticket.

Vestiville

Dit jaar ging het aan het begin van het festivalseizoen compleet mis bij een nieuw festival in België. De ambities waren gigantisch met grote artiesten en maar liefst 120.000 bezoekers. Rapper Cardi B zou 750.000 euro krijgen en een tripje in een privéjet richting Europa.

Een besluiteloze burgemeester is deel van het probleem: pas op het allerlaatste moment wordt de vergunning ingetrokken, terwijl dan al maanden duidelijk is dat er problemen zijn met de organisatie. Bedrijven die het festival ondersteunen worden niet betaald en laten weten ermee te kappen. Het gaat om bijvoorbeeld beveiligers, personeel voor een vip-deck en een leverancier voor het drinken.

Het klapt als de veiligheidsdiensten opmerken dat sommige zaken op het terrein niet goed geregeld zijn. Artiesten laten weten niet meer te willen optreden, maar op dat moment zijn de (veelal jonge) bezoekers al onderweg. De beelden van hun kortstondige bestorming van het festivalterrein gaan de wereld over.

Twee Nederlandse organisatoren en een Brit worden aangehouden door de politie op verdenking van verschillende vormen van oplichting.

Fortnite Live

Ook als het niet draait om de muziek kan het organiseren van een festival uitdraaien op een drama. Steunend op de enorme populariteit van het spel Fortnite, organiseerde Exciting Events een deprimerend en volledig kansloos feestje met een flink prijskaartje.

Bezoekers mochten kijken naar een opblaasbare lama, het ‘podium’ voor de danscompetitie was een groot uitgevallen bureau en de ‘grot ervaring’ was een trailer waar je in tien seconden doorheen kon kruipen.

Alhoewel er maar ongeveer drieduizend bezoekers op afkwamen, stonden mensen soms meer dan een uur te wachten op attracties die helemaal nergens op leken. Omdat de organisatie bovendien niet gevraagd had aan de maker van de game of ze de merknaam Fortnite wel mochten gebruiken, kregen ze meteen de advocaten van dat bedrijf achter zich aan.

Drie dagen later vertelden de eigenaren dat ze hun bedrijf liquideerden, dus er was ook geen geld meer te halen. Aankomende september staat echter een bruidsbeurs gepland door dezelfde mensen. Je kan je afvragen of dit bedrijf de juiste partner is voor een evenement waar vertrouwen een grote rol speelt.

Ship Happens

Maar ook in Nederland kunnen ze er wat van, zelfs als de organisatie toch al aardig wat ervaring heeft. Mensen werden in 2014 gevraagd om honderden euro’s te betalen voor een kamer aan boord van een groot cruiseschip. Als er genoeg interesse zou zijn, zouden de trossen in 2016 losgaan. En de interesse was er, maar toch viel het festival in het water.

In de loop van 2015 en 2016 blijkt de rederij af te haken en het feestje een stuk duurder uit te pakken. Als enthousiaste feestgangers nattigheid voelen, worden vragen aan de organisatie niet beantwoord en de grote man achter de schermen, Peter van der Meulen, is maanden onbereikbaar.

Uiteindelijk wordt in mei 2018 duidelijk dat de organisatie en de organisator persoonlijk failliet zijn. De succesvolle festivals van de organisatie van Van Der Meulen, zoals Valtifest en O.W.A.P., worden overgenomen door Multifest Events. De mensen die zin hadden in een feestje op een grote boot, kunnen fluiten naar de honderden euro’s die ze overgemaakt hebben voor een schip dat nooit de haven verliet.

Rivoli 1990

Wat langer geleden, maar niet minder pijnlijk omdat het om gigantische bedragen ging, is het feestje om te vieren dat Rotterdam 650 jaar bestond: Rivoli 1990. De gemeente trok drie miljoen gulden uit voor het festival, maar slechts enkele honderden mensen per dag bezochten de het feestje in de zomer van 1990.

Toen de gemeente merkte dat het plan niet zo goed werkte, omdat er niemand geïnteresseerd was in de kermisattracties, gaf de gemeente de organisatie af aan een Brits bedrijf. De bruidsschat was natuurlijk alles wat er al gebouwd was en nog eens een miljoen gulden. Na een maand hield dit bedrijf het ook voor gezien.

De gemeente koopt de flop destijds af door ondernemers die zich bij het project hadden gevoegd deels schadeloos te stellen. Een opgesteld rapport fileert burgemeester Peper, zijn naaste adviseur en de gemeenteraad.

In totaal kostte het jubileum de stad vier jaar voorbereiding en minstens twaalf miljoen gulden. Het beeld van een ‘geldverspillende zonnekoning’ blijft aan Peper kleven, ook als hij later moet aftreden als minister van Binnenlandse Zaken.

Woodstock 1969

Er is al zoveel gezegd en geschreven over het festival waar elk festival zich aan spiegelt: Woodstock. Een gefaald festival is het zeker niet, de culturele impact van het festival is haast niet te overtreffen, maar de organisatie liet wel te wensen over. Artiesten durfden de hapjes backstage niet eens te eten omdat je dan gegarandeerd zo high als een kanarie op het podium zou staan.

Alhoewel het een commercieel festival was waar je kaartjes voor moest kopen, liet de organisatie dat idee varen omdat er honderdduizenden mensen kwamen opdagen zonder kaartje. Het festival zorgde voor een kilometerslang verkeersinfarct waardoor festivalgangers soms meer dan twintig kilometer moesten lopen om iets mee te maken van de optredens.

Het zou tegenwoordig leiden tot een enorme rel op Twitter (en een documentaire op Netflix), maar werd destijds door The Washington Post omschreven als ‘de meest geduldige file in de geschiedenis van het Amerikaanse autorijden’.

Organisatorische problemen zijn de reden waarom sommige jubileumedities uitliepen op een ramp (1999) of gewoon helemaal afgelast werden (2019). Misschien kan een festival zoals Woodstock 1969 wel niet meer in de 21e eeuw.

Foto omslag: ANP Kippa Ferdy Damman