Ilja Gort en Tjerk Ridder ontkrachten vooroordelen over… de ezel!

Dat de ezel kampt met een imagoprobleem wordt snel duidelijk als de vooroordelen over het dier naar boven komen. Ze zijn koppig, dom, eigenwijs. Maar dat is volgens theatermaker Tjerk Ridder echt onzin. Ze worden gewoon niet goed begrepen door de mens. Tjerk kan het weten, hij heeft namelijk nu al zo’n zeven jaar een eigen ezel, Lodewijk. Samen liepen ze het Martinuspad. Een wandeltocht van Parijs naar Groningen. Onderweg was hij afhankelijk van wat mensen met hem wilden delen. Het werd de basis van zijn theatervoorstelling 'Bonne Route’.

Ook Ilja Gort, bekend van de wijn en het bourgondische leven, maakt zich graag hard voor een stukje imago-opschoning voor de ezel. Hij werd verliefd op het dier toen hij voor een tv-programma op Corsica was, en daar sprak met een man die zijn kost bij elkaar scharrelde met een ezel. “Hij haalde met een ezel en een tang blikjes uit het water, langs de kust." Op Corsica zijn ezels inheems, van oudsher waren delen van het eiland niet bereikbaar. 's Winters reed hij op ezel naar school. Hij warmde zich aan het dier, en huilde bij hem uit. "In de ogen van de ezel zie je het lijden van de mensen"

ALTIJD AL POPULAIR FIGUUR

De ezel is een veelvoorkomend karakter in veel verhalen. In de Bijbel, maar ook Shakespeare en Winnie de Poeh. Het is volgens Tjerk niet gek dat het dier zo vaak wordt gebruikt. Shakespeare met Midzomernachtsdroom, sprookjes, De Bremer stadsmuzikant. In toneelstukken, films, en verhalen. Pipo de Clown,  Winnie de Pooh... In de verhalen is het vaak een spot dier, en tegelijk ook een heel krachtig dier! Zoals de raaf, ook een mythisch wezen geworden door de vertellingen.

NET ALS HONDEN

Volgens Tjerk is een ezel meer te vergelijken met een hond. "Hij zal altijd bij je in de buurt willen blijven". Ook Lodewijk is blijft vaak in de buurt van hem. "Zelfs thuis zit ik vaak aan de keukentafel en wandelt hij binnen."

Bekijk hier het hele gesprek met Tjerk Ridder en Ilja Gort terug: