Dit is de Top 10 van de NPO Radio 2 Top 80’s

10. U2 – Sunday Bloody Sunday

De gruwelen van het conflict in Noord-Ierland vormen in 1983 de inspiratie voor een van U2’s meest politiek geladen nummers, het vlammende Sunday Bloody Sunday. De titel verwijst naar de dood van 14 mensen in Derry in 1972, waar Britse soldaten het vuur openden op een groep ongewapende demonstranten.

Bono uit in de eerste versie van de tekst stevige kritiek op de IRA, maar verandert hem later in een veroordeling van het geweld aan beide kanten van het conflict. In de live-versie van Sunday Bloody Sunday in U2’s concertregistratie Rattle and Hum houdt de zanger een vlammend betoog tijdens de intro.

“Ik heb genoeg van Ierse Amerikanen die al twintig of dertig jaar niet meer in hun thuisland zijn geweest, en tegen mij beginnen te praten over het verzet, over de revolutie die thuis plaatsvindt”, zegt hij. “En de glorie van de revolutie, en de glorie van het sterven voor de revolutie. Fuck the revolution!”

9. A-Ha – Take On Me

In eerste instantie lijkt Take On Me, dé hit van A-ha, genadeloos te floppen. In 1984 komt het nummer niet verder dan de derde plaats in thuisland Noorwegen, en bereikt het in geen enkel ander land de hitlijsten.

Platenbaas Jeff Ayeroff van Warner Bros. blijft echter geloven in het potentieel van Take On Me, zeker nadat A-ha een nieuwe, meer energieke versie van de track heeft opgenomen. Voor de clip van de nieuwe versie huurt hij Steve Barron in, die eerder al verantwoordelijk was voor de iconische video van Michael Jacksons Billie Jean.

De clip van Barron blijkt essentieel voor het succes van Take On Me. MTV krijgt geen genoeg van de video, waarin te zien is hoe zanger Morten Harket een getekende wereld ingetrokken wordt. Zo wordt Take On Me in de herkansing alsnog een wereldwijd succes.

8. Dire Straits – Brothers in Arms

Net als bij Sunday Bloody Sunday is een gewelddadig conflict de grote inspiratiebron voor Brothers in Arms. Op het Dire Straits-nummer, afkomstig van het gelijknamige album, bezingt Mark Knopfler de gruwelen van de Falklandoorlog, het conflict tussen Groot-Brittannië en Argentinië in 1982. De tekst is geschreven vanuit het perspectief van een stervende soldaat.

Zowel het nummer als het album is een enorm succes voor Dire Straits, dat symbool staat voor een van de grote technologische ontwikkelingen in de muziekwereld van de jaren 80: de komst van de cd. Brothers in Arms is namelijk het eerste album waarvan meer dan een miljoen exemplaren op cd verkocht worden – de cd-versie doet het zelfs beter dan de lp.

7. Guns N’ Roses – Sweet Child O’ Mine

Guns N’ Roses krijgt in de late jaren 80 de bijnaam “de gevaarlijkste band ter wereld”, maar de grote doorbraak van de formatie rond Axl Rose is toch echt een liefdesliedje. De zanger schreef met Sweet Child O’ Mine een ode aan zijn toekomstige vrouw Erin Everly, die later ook de inspiratie was voor November Rain.

Minstens zo iconisch als de tekst is de intro van Slash, die nog steeds door miljoenen beginnende gitaristen gespeeld wordt. De gitarist heeft zelf geen hoge pet (of in Slash’ geval, hoed) op van zijn werk, maar de wereld smult van het nummer, dat ervoor zorgt dat debuutplaat Appetite for Destruction een sensatie wordt.

6. Klein Orkest – Over de Muur

In de jaren 80 is de wereld in de greep van de Koude Oorlog. Klein Orkest bezingt de spanning tussen oost en west, tussen communist en kapitalist in hun allergrootste hit: Over de Muur. Het door Harrie Jekkers geschreven nummer beschrijft de tegenstellingen tussen het door het IJzeren Gordijn gescheiden West- en Oost-Berlijn; geografisch gezien vlakbij, maar op ideologisch vlak lichtjaren van elkaar verwijderd.

Over de Muur ontstaat wanneer Klein Orkest in 1983 gevraagd wordt om op te treden tijdens een vredesdemonstratie op het Malieveld in thuisstad Den Haag. “Wij zijn destijds gevraagd om daar een lied voor te schrijven”, vertelt Jekkers. “We kregen marsmuziek thuisgestuurd. Ik zei: 'Hier heb ik geen zin in'. Toen hebben wij zelf een nummer gemaakt waarvan wij vonden dat het mooi paste bij de gelegenheid. Dat werd Over de Muur.”

5. Phil Collins – In the Air Tonight

De drumbreak van In the Air Tonight heeft in de loop der jaren zo’n bekendheid gekregen, dat je bijna zou vergeten hoe iconisch de rest van het nummer is. Met de eerste single van zijn solodebuut Face Value verwerkt Phil Collins zijn relationele problemen op onvergetelijke wijze.

Het heftige tourschema met Genesis kost Collins in de late jaren 70 zijn huwelijk. “Ik had een vrouw, twee kinderen en twee honden, en toen ineens niets meer”, vertelt de zingende drummer in Top 2000 a gogo. “Ik kocht, net als de andere bandleden, een thuisstudio. Daarmee ging ik wat dingen uitproberen.” Het resultaat, Face Value, gaat miljoenen keren over de toonbank.

4. Prince & The Revolution – Purple Rain

In de jaren 80 groeide Prince, mede dankzij Purple Rain, uit tot een wereldster. The Purple One leverde met het nummer, de titeltrack van de film, een hit af die nog even groots klinkt als tijdens de release in 1984.

Eigenlijk had de muzikale duizendpoot Purple Rain als een countryachtige track bedacht, die hij samen met Fleetwood Mac-lid Stevie Nicks zou zingen. De zangeres is echter compleet overdonderd door de demo die Prince naar haar opstuurt, en zegt tegen hem dat ze mee zou willen helpen, maar het niet durft.

Op aanraden van Wendy Melvoin, gitarist van Prince’s begeleidingsband The Revolution, krijgt Purple Rain het powerballadgeluid waar het nummer om bekendstaat. Het nummer staat bekend als een van de belangrijkste tracks in het gigantische oeuvre van Prince. Op 14 april 2016 sluit hij het allerlaatste optreden voor zijn dood af met Purple Rain.

3. Queen & David Bowie – Under Pressure

Een ontmoeting in een studio in Zwitserland, waar Queen en David Bowie afzonderlijk van elkaar werken aan nieuw materiaal, leidt tot een van de bekendste duetten aller tijden. Bowie bezoekt Queen oorspronkelijk om achtergrondzang toe te voegen aan het nummer Cool Cat, maar wanneer hij achteraf wat langer bij Mercury en co. in de studio blijft hangen, ontstaat Under Pressure.

Met een legendarische baslijn als basis (die later nog eens terug zou komen in Ice Ice Baby), blijkt de samenzang tussen Bowie en Mercury een perfecte match. Helaas hebben de twee artiesten het nummer nooit samen op een podium ten gehore kunnen brengen.

2. Toto – Africa

Toto-toetsenist David Paich ziet in de vroege jaren 80 een documentaire over hongersnood in Afrika en besluit, zonder dat hij ooit voet op het continent heeft gezet, een nummer te schrijven. “Ik probeerde me voor te stellen hoe ik me zou voelen als ik daar was, en wat ik zou doen”, vertelt hij over zijn schrijfproces.

Gitarist Steve Lukather is niet bepaald overtuigd van Africa, en wil het zelfs niet op het album Toto IV hebben. “Ik vond het het slechtste nummer van de hele plaat”, vertelt hij aan Rock Eyez. “Het paste niet, de tekst sloeg nergens op en ik zwoer dat als het een hit zou worden, ik naakt over Hollywood Boulevard zou rennen.”

Het is onbekend of Lukather zijn belofte is nagekomen, maar een hit werd Africa zeker. In recente jaren beleeft het nummer een opleving dankzij memes, en stijgt het nummer ook explosief in de NPO Radio 2 Top 2000, met een achtste plek in 2018 als hoogste notering.

1. The Cure – A Forest

Volgens frontman Robert Smith is A Forest het eerste nummer waarin The Cure hun echte geluid weet te vinden. Het broeierige nummer, geïnspireerd door de keer dat de Engelsman als kind in een bos verdwaalde, is ook voor veel Nederlanders de eerste kennismaking met de band: A Forest is de eerste single van The Cure die in de hitlijsten terechtkomt.

Legendarisch is ook de uitvoering van het nummer die The Cure in 1981 op Rock Werchter speelt. Tegen het eind van het optreden van de Britten staat Robert Palmer, die na The Cure optreedt, ongeduldig te wachten in de coulissen. Wanneer hij The Cure van het podium probeert af te jagen, zet de band een maar liefst negen minuten durende versie van A Forest in. Bassist Simon Gallup maakt het standpunt van de band nog eens extra duidelijk door “Fuck Robert Palmer!” in de microfoon te roepen wanneer de band het podium verlaat.