Florence Foster Jenkins vulde grote zalen met haar vals gezang

Hoe komt iemand die niet kan zingen terecht in Carnegie Hall? "Ze had heel veel geld, dus ze kon het gewoon afhuren", vertelt Frederique Sluyterman van Loo. Het optreden was binnen no-time uitverkocht. Florence Foster Jenkins was in haar tijd al een cultfiguur en overal gingen haar optredens rond als 'iets waar je bij moet zijn geweest'. Ook Cole Porter – één van de grootste componisten uit die tijd – zat altijd in de zaal. Frederique: "Die sloeg dan met zijn wandelstok op zijn voet, om te zorgen dat hij niet zo hard zou lachen."

De zang van Florence kunnen we niet mooier maken dan het was. Maar Frederique springt toch voor haar in de bres: "Ze zong niet alleen vals, ook gewoon lelijk. Maar wél met heel veel enthousiasme en passie voor de muziek." En vals zingen, daar heeft Frederique zelf ook plezier in. Ook al is ze in het dagelijks leven zangeres en zangcoach, ze weet precies hoe ze de juiste noot niét moet raken. Haar tegenspeler én echtgenoot Erik Brey weet dat maar al te goed: "Als wij lange autoritten hebben, dan gaat ze zich snel vervelen en dan gaat ze vals zingen. Zo vals dat het pijn doet."

Een voorproefje in het café

Het hele café krijgt een tipje van de sluier te horen. Frederique kruipt in de huid van Florence en zingt een stuk van 'Adele's Laughing Song' uit een operette van Johan Strauss II. De valse uithalen worden ontvangen met veel gelach, maar ook luid applaus. En dat is precies hoe het ook gaat bij de voorstelling 'Viva La Diva'. Frederique: "In het begin moet je heel erg om haar lachen, maar we vertellen ook heel veel over haar leven." En dan ben je om, vertelt Erik: "Mensen willen aan het eind ook dat ze op gaat treden in Carnegie Hall. Natuurlijk moet zij optreden in Carnegie Hall!"