Een trippende Carlos Santana brak door op Woodstock

Op het affiche van Woodstock in 1969 staat een indrukwekkende rij artiesten, waarvan een flink deel al wereldberoemd is, zoals The Who, Jimi Hendrix en Creedence Clearwater Revival. En hoewel Santana tegenwoordig een grote naam is, is de band op dat moment nog helemaal niet bekend bij het grote publiek.

Vasthoudende manager

De groep rond gitarist Carlos Santana loopt dan ook niet binnen met het optreden op Woodstock: volgens Variety krijgt de band maar 750 dollar voor de show. Ter vergelijking, Jimi Hendrix mag 18.000 dollar in ontvangst nemen voor het optreden waarin hij zijn onnavolgbare versie van de Star-Spangled Banner speelt.

Maar hoe komt het onbekende Santana, dat op dat moment nog geen album heeft uitgebracht, überhaupt op het festival terecht? Manager Bill Graham is het sleutelfiguur, vertelt Carlos Santana aan The New York Times. “Bill was mijn allereerste aartsengel. Een aantal mensen in mijn leven verscheen op de juiste tijd en plek, en opende enorme deuren voor me.”

“Bill nodigde ons bij hem thuis uit”, vervolgt Santana. “Hij zei: ‘Er komt een concert aan dat jullie hele leven zal veranderen. Knoop dit in jullie oren: na dit optreden kijken mensen naar jullie zoals ze naar The Doors en Jimi Hendrix kijken. Jullie zullen in de problemen komen omdat jullie ego’s zo groot worden dat je een schoenlepel nodig hebt om een kamer binnen te komen.’”

Professionele sabotage

Graham krijgt gelijk: Woodstock wordt de grote doorbraak van Santana. En dat terwijl het bijna misgaat op de dag van het optreden. Op het festivalterrein ontmoet de gitarist Grateful Dead-frontman Jerry Garcia, met wij hij bevriend is. Die vertelt hem dat Santana de derde band is na het optreden van Grateful Dead, waarvan hij zegt dat het optreden pas om 1 uur ’s nachts gaat beginnen.

Het is op dat moment half 1 ’s middags, dus Garcia zegt dat Santana nog wel even geduld moet hebben. “Hij zei: ‘Wil je hier wat van hebben? Het was mescaline”, vertelt Santana. “Ik rekende het uit. Als ik het om half 1 ’s middags neem, is het wel uitgewerkt als we om 2 uur ’s nachts op moeten. Ik nam in die tijd veel LSD en mescaline, dus ik wist hoe lang het zou duren.”

Het schema dat Garcia voorlegt blijkt echter niet helemaal te kloppen. Volgens Santana maakt de zanger er in die jaren een sport van om drugs te geven aan collega's - hij herinnert zich een optreden in het voorprogramma van The Grateful Dead: "Ze hadden een reputatie, dus toen ik een blikje cola van ze kreeg, waste ik het eerst helemaal af. Wat ik niet wist, is dat ze iets met een injectienaald in het blikje gespoten hadden."

Twee uur nadat Santana op Woodstock mescaline neemt, hoort hij plotseling dat hij het podium op moet, en dat het optreden anders niet doorgaat. “Op dat moment werkte het op volle toeren. Maar ik hoopte dat het goed kwam, en bleef aan de rest vragen om me te helpen niet uit de maat te laten lopen.”

Soul Sacrifice

Ondanks zijn fysieke en mentale staat, weet Santana uiteindelijk een spectaculair optreden te geven. Al zegt de gitarist zelf dat hij duidelijk aan het hallucineren was tijdens de show: “Je ziet het aan mijn lichaamstaal. Ik worstel met mijn gitaar – niet zoals een worstelaar, maar zoals een surfer, aan het worstelen om in balans te blijven.”

Het hoogtepunt van het optreden is het instrumentale Soul Sacrifice, dat uiteindelijk ook de climax is van de debuutplaat van de band. Die track is niet alleen bekend door het vlammende gitaarspel van Santana zelf, maar ook door de intense drumsolo van Michael Shrieve, die op dat moment nog maar twintig jaar oud is.

Bekijk de live-versie van Soul Sacrifice hieronder:

Grote ego’s

De show van Santana wordt inmiddels beschouw als een van de grote hoogtepunten van Woodstock. Billboard Magazine en de Musicians Hall of Fame roepen Soul Sacrifice uit tot het beste nummer van het festival.

Ook Santana ziet in de jaren na Woodstock dat zijn sound zich door de muziekwereld verspreidt. “Wij brachten Afrikaanse ritmes en melodieën. Na Woodstock speelde iedere band ineens op conga’s. Miles Davis had conga’s. The Rolling Stones hadden conga’s. Want ze zagen dat het mixen van conga’s met gitaren een win-win situatie is, zeker bij vrouwen!”

En de grote ego’s waar zijn manager voor waarschuwde? Die kwamen er ook, zegt Santana. “Je koopt dure auto’s en je verspilt een hoop tijd met in de spiegel kijken en van outfit veranderen”, zegt hij. “Je creëert een masker, een persona zoals Batman en Bruce Wayne, dat vermoeiend is om vast te houden. Daarom heb ik dat uiteindelijk veranderd, ik wilde een persoon zijn, en geen persoonlijkheid.”

​Foto: Bullet-Ray