Column Dolf Jansen voor Giro555

Wat wij kunnen

Er zijn allerlei dingen die wij niet kunnen. In dit gave land. Dat land dat zich bevindt tussen Doe punt Normaal punt en ‘was het nou gisteren al rokjesdag of toch pas morgen?!’

Ik ga al die dingen die wij niet kunnen niet opsommen om u een slecht gevoel te geven - over uzelf, of over dit land - maar omdat een beetje realisme nooit kwaad kan, en omdat ik uit ga komen bij een hele fijne conclusie. Dus, alstublieft, haak aan!

Wij kunnen, zou je zo zeggen, niet voetballen. Wij kunnen niet voetballen! Of in elk geval niet zo goed. Ik pleit ervoor dat Oranje voortaan 4-4-3 speelt met een bondscoach die voor elke wedstrijd 10.000 euro cash aan de scheidsrechter overhandigt, want 4-4-3 levert in totaal 12 spelers op, en dat mag niet volgens de regels. Maar u weet, met 10.000 euro per wedstrijd is bij de FIFA veel te regelen.

Oh ja, waar ik ook voor ben is het Wilhelmus zo hard zingen, voor de wedstrijd, met opengesperde ogen en 't schuim op de bek, dat de tegenstander denkt ‘die jongens, daar moeten we echt uit de buurt blijven, levensgevaarlijk’. Sybrand Buma zou dat deel van de training op zich kunnen nemen.

Wij kunnen niet zo goed het verkeer rond Amsterdam op gang houden. Een uitslaande barbecue in de Schipholtunnel en we zijn 1.200 km file verder.

Wij zijn er niet zo goed in om de sympathieke rapper Drake zover te krijgen dat 'ie zijn rapjes rapt op de afgesproken tijdstippen.

Het lukt ons niet helemaal om het aantal vrouwen in de politiek op een niveau te krijgen dat een beetje overeenkomt met het aantal vrouwen in zeg maar de rest van de maatschappij.

Dat de man, als overheerser, niets liever wil dan de vrouw – volgens een heilig boek uit zijn overtollige rib in elkaar gekleid ook nog - neerzetten en zien als ietwat hulpbehoevend schepsel, natuurlijk; en dat de vrouw, die natuurlijk op bijna elk gebied veel en veel verder geevolueerd is, het wel best vindt zo, en dus met een veelbetekenende glimlach zegt: ’Ja graag, schatje, kijk jij maar even op die grote kaart, dat is echt veeeel te ingewikkeld voor mij…

Kan ik me ondertussen met belangrijke zaken bezighouden, zoals emoties, echte communicatie, empathisch vermogen, persoonlijk leiderschap en welke tas het beste past bij deze pumps?!

We zijn er niet zo goed in omhoog gevallen leiders-typjes aan te spreken met zinnen als ‘meneer Putin, u bent niets meer of minder dan 'n dictator bang voor zijn eigen volk!’; ‘Meneer Erdogan, u wilt niets meer of minder worden dan een dictator, maar wel bang voor zijn eigen volk en Angela Merkel’; ‘Meneer Trump, u bent een min of meer democratisch gekozen leider, bang voor de feiten, de waarheid, de media, uw kapper en uw eigen vrouw’.

Dat kunnen wij niet. Of we durven het niet.

Wij zijn niet zo goed in rugby, het Songfestival winnen, paella, speaking the English, meeklappen met het ritme van een band – dit noemen wij het TROS Muziekfeest op het Plein-syndroom –, zo nu en dan onze mond houden en onze mening voor onszelf, en we kunnen niet dansen (al gaat dat eigenlijk vooral over Henk Krol).

Maar, en daar gaat het me om, wij zijn heel erg goed in medemenselijkheid. In hulp. In sociaal gevoel. In iets van onze onwaarschijnlijke overvloed delen met mensen in nood, mensen op de dunne grens tussen leven en dood. Even zijn we niet rechts of D66, even zijn we geen christen, moslim of lid van de satanskerk, even zijn we niet voor Feyenoord of, kom, hoe heet die andere club nou…?

Excelsior, precies!

Even zijn we allemaal betrokken. Want dat zijn we, en dat kunnen we. We zijn 5 5 5. En nu nog mooier: als we deze vreselijke ramp zo veel mogelijk afgewend hebben, hoe mooi zou het zijn als we dan aan de slag gaan met de echte oorzaken van honger en ongelijkheid: klimaatverandering, belastingontwijking, oneerlijke handel, corruptie.

Want we zijn niet machteloos, als het gaat over die echte achterliggende oorzaken. Daar kunnen wij, als mens, als land, als politiek, echt iets aan doen. Jazeker, dat kunnen we, uitroepteken.