Simple Minds gooit het over een andere boeg in Carré

Veertigjarig bestaan

Jim Kerr start in 1977 met een paar vrienden een bandje vanwege hun gezamenlijke voorliefde voor de destijds opkomende synthesizermuziek van onder andere Kraftwerk. Zeker de eerste paar Simple Minds-albums staan boordevol experimentele composities, maar na de grote commerciële doorbraak met de filmhit 'Don't You (Forget About Me)' en de afnemende populariteit van synthpop wordt gekozen voor een toegankelijke pop-/rocksound.

KT Tunstall

De Schotten gooien het in koninklijk theater Carré over een andere boeg. Deze akoestische tournee is een beetje in de sfeer van de in de jaren '90 populaire Unplugged-concerten van MTV. "We hebben in veel fantastische zalen gestaan, maar deze is moeilijk te overtreffen", zegt Jim Kerr voor aanvang van de show over Carré. Daarna kondigt hij voorprogramma KT Tunstall aan. De enthousiaste zangeres zingt onder meer haar hits 'Black Horse & The Cherry Tree' en 'Suddenly I See'.

Valsspelen

Het akoestische concert van Simple Minds begint, ironisch genoeg, met elektronische klanken en beats. Het levert een imponerende opening op en ook later speelt de band stiekem een beetje vals door het gebruik van elektronische componenten. Een kniesoor die erop let. Jim Kerr is duidelijk goed gemutst en loopt tijdens openingsnummer 'New Gold Dream (81-82-83-84)' zwaaiend met zijn microfoon een rondje door Carré.

Geld en Toblerone

De frontman van Simple Minds erkent dat de band de boot heel lang heeft afgehouden wat akoestische concerten betreft, ondanks dat de verzoeken al in de jaren '90 binnenkwamen. "Het definitieve besluit kwam toen iemand uit Zwitserland ons overhaalde. Door heel veel ervoor te betalen", vertelt Kerr gekscherend. "Wij zijn Schotten, dus geld is een belangrijke motivatie. Maar dat begrijpen jullie Nederlanders wel!" Gezien het plezier waarmee de band zijn grootste hits speelt, is het moeilijk te geloven dat poen en Toblerone de voornaamste drijfveer is.

Stadionkrakers

Dankzij de herkenbare melodieën blijven de meeste Simple Minds-hits ook in uitgeklede uitvoeringen met enkel een paar akoestische gitaren en een drumstel overeind. 'Glittering Prize', 'Mandela Day', 'Chelsea Girl', 'Sanctify Yourself' en het springerige 'Waterfront' zijn ook zonder opsmuk onmiskenbare stadionkrakers, al mis je bij 'Someone Somewhere In Summertime', 'The American' en 'Don't You (Forget About Me)' toch die jaren '80-synthesizersaus.

Kroonluchter

De liedjes worden op geestige wijze aan elkaar gepraat door Jim Kerr, die op lollige wijze vertelt hoe dit project tot stand is gekomen. Soms slaat hij ook klinklare onzin uit. Zo wijst hij halverwege de show naar de kroonluchter boven zijn hoofd. "Hing eerst bij Elton John op de badkamer, maar we hebben 'm voor een prikkie kunnen overnemen. Ik heb geen huis, want mijn twee ex-vrouwen hebben er elk één. Dus we nemen dat ding maar mee op tournee. Kan iedereen ervan genieten!"

Gastvocalisten

Twee keer laat de frontman de vocalen aan iemand anders over. De achtergrondzangeres zingt 'Let The Day Begin' en gitarist Geordie Goudy neemt de Bowie-cover 'Andy Warhol' voor zijn rekening (een opvallende keuze gezien Simple Minds zelf ook ooit een nummer over de pop-artkunstenaar maakte). De energieke KT Tunstall komt in de toegift opdraven voor twee duetten, waarna de band afscheid neemt met 'Alive & Kicking'. "Als we terugkomen, nemen we elektrische gitaren mee", belooft Jim Kerr.

Foto's: Bullet-Ray