De Gouden Strot van 'Walrus of Love' Barry White

Barry Eugene Carter groeit op in LA. Hij begint al op jonge leeftijd met piano spelen én zingen. Dat laatste doet hij vaak samen met zijn moeder bij gospelkoren. Zijn kenmerkende lage stem heeft Barry op dat moment nog niet. Maar alles verandert als de puberende zanger op een ochtend wakker wordt: "Ik sprak tegen mijn moeder en ik schokte ons alle twee." Die basstem omschrijft hij zelf als volgt: "zeer laag, zeer soepel, zeer dynamisch en kan zeer veeleisend zijn".

Walrus of Love

Barry’s diepe stem in combinatie met zijn 1.92 meter lange verschijning maakt hem heel populair bij de vrouwen. Op zijn 20e heeft de artiest al een scheiding achter de rug en is hij de vader van maar liefst vier kinderen.

In LA wordt Barry geïnspireerd door Motown bands en begint hij In de jaren 60 met schrijven en produceren voor andere acts met gemiddeld succes. In de jaren die volgen, is hij manager bij verschillende platenlabels. Op zijn eigen doorbraak moet de zanger nog even wachten. Pas in 1973 breekt Barry door en vanaf dat moment is de diepe basstem van de Walrus of Love niet meer weg te denken van de radio.

Onsterfelijk

Naast het geluk van zijn zwoele stem en zijn overduidelijke zangkwaliteiten, is er nog iets wat bijdraagt aan het unieke stemgeluid van de zanger: de acht pakjes peuken die hij per dag oprookt. Dat zijn zo’n 150 sigaretten.

Barry zweert dat hij muziek zou maken tot aan zijn dood. En in 2003 wordt zijn levensstijl hem fataal. Barry White wordt 58 jaar, maar zijn muziek en stem zijn onsterfelijk. En daarom is hij de eerste toevoeging aan De Gouden Strot.

De Gouden Strot

Na een succesvolle reeks van Het Gouden Trommelvlies en De Gouden Snaar, waarin de beste drummers en basgitaristen ter wereld in de schijnwerpers werden gezet, is het tijd voor iets nieuws. In De Gouden Strot eert Emmely dit keer de beste zangeres in Nederland en over de grenzen. Want ja, Het Oor Wil Ook Wat!