Italiaanse songfestivaldeelnemer Måneskin blijft eigen taal trouw

Update: Måneskin heeft met Zitti e buoni het Eurovisie Songfestival 2021 gewonnen!

Eerlijk is eerlijk, voor de meeste Italiaanse artiesten is het Eurovisie Songfestival bovenal een kers op de taart nadat ze al het San Demo Festival hebben gewonnen. De Italiaanse liedjeswedstrijd staat daar hoger aangeschreven dan de pan-Europese variant en zelfs in de jaren dat Italië even niet op het Eurovisie Songfestival te vinden is, gaat het concours in San Remo onverminderd door. Tussen 1998 en 2010 is er geen Italiaanse deelname aan het Songfestival, wat mede verklaart waarom het Zuid-Europese land na 1990 niet meer in de prijzen is gevallen.

Glorieuze comeback

Bij terugkomst in 2011 maakt Italië meteen een glorieuze comeback, wanneer Raphael Gualazzi met Follia D’amore (of Madness Of Love) als tweede eindigt, onder Running Scared van het Azerbeidzjaanse duo Ell & Nikki. In 2019 tikken de Italianen opnieuw de tweede plek aan met Soldi van Mahmood, maar worden nu de loef afgestoken door onze eigen Duncan Laurence. Dit jaar zijn alle ogen gericht op de rockband Måneskin, die met Zitti E Buoni een grote kanshebber is en zomaar de eerste winnaar kan worden sinds Insieme: 1992 van Toto Cutugno.

Deels in het Engels

Zo heel af en toe horen we wat Engels terug in de Italiaanse songfestivaldeelnames. Het voornaamste voorbeeld is We’ll Live It All Again van Al Bano en Romina Power uit 1976. Daarna worden ook Magic Oh Magic, eveneens van Al Bano en Romina Power, I Treni Di Tozeur van Alice en Franco Battiato, Follia D’amore van de eerder genoemde Raphael Gualazzi, L’amore È Femmina van Nina Zilli en Nessun Grado Di Separazione van Francesca Michielin deels in het Engels gezongen. De enige andere uitzondering is Comme È Ddoce ‘O Mare van Peppino di Capri, dat in het Napolitaans, een Italiaanse minderheidstaal, wordt gezongen.

Klein beetje Deens

Het enige aan Måneskin wat niet Italiaans is, is de bandnaam. Måneskin is namelijk het Deense woord voor ‘maneschijn’. De naam wordt voorgesteld door bassiste Victoria De Angelis, die half Deens is. De Mediterraanse flair van de Italiaanse taal heeft zich de afgelopen decennia ruimschoots bewezen op het Eurovisie Songfestival en ook Måneskin blijft in zijn moerstaal zingen, ondanks dat de band openlijk flirt met de Britse en Amerikaanse popcultuur. Een beetje Bowie, een beetje The White Stripes, een beetje Placebo en nog heel veel meer, maar tegelijkertijd 'tutto Italiano'.

Foto omslag: persfoto Eurovisie Songfestival ​/ Francis Delacroix