Muzieknieuws

De muzikale hoogtepunten van 1994

foto: ANP
  1. Nieuwschevron right
  2. De muzikale hoogtepunten van 1994

Tijdens de NPO Radio 2 Top 90's blikken we terug op de meest geliefde platen uit de jaren 90. Om alvast in de stemming te komen, tellen we af van het begin van het decennium tot net voor het nieuwe millennium. Wie breekt door? Welke artiest speelt de sterren van de hemel en welke toekomstige wereldster ziet het levenslicht? We nemen je mee terug naar 1994.

Zomerse zwijmelhit van Wet Wet Wet

Als je in de jaren 90 een fervente cd-koper bent, heb je het vast wel eens meegemaakt dat je een Greatest Hits-cd van een artiest koopt en dat de artiest in kwestie kort daarna opnieuw een grote hit te pakken heeft, die dan weer niet op die net aangeschafte cd staat. Moet je weer een tientje aan een single spenderen of veertig gulden aan een album. Liefhebbers van de muziek van Wet Wet Wet herkennen dit vast, want de Schotse band brengt eind 1993 de cd End Of Part One (Their Greatest Hits) uit, met daarop fantastische hitsingles als Angel Eyes (Home And Away), Wishing I Was Lucky en Goodnight Girl. Een half jaar daarna verschijnt echter een gloednieuwe track op single: Love Is All Around.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Wanneer Love Is All Around een joekel van een hit blijkt in de zomer van 1994, laten de mannen van Wet Wet Wet in allerijl een nieuwe versie van het cd’tje persen, nu met Love Is All Around als extra track. Een slimme zet, want alleen al in Nederland spendeert de Greatest Hits-cd negen weken bovenaan de Album Top 100. De single staat ‘slechts’ vier weken op nummer 1, maar is niettemin de grootste hit van het kwartet. De originele versie wordt in 1967 al op plaat gezet door rockband The Troggs, dat er slechts een bescheiden hitje mee scoort. De coverversie van Wet Wet Wet is afkomstig uit de komische Britse speelfilm Four Weddings And A Funeral met Hugh Grant en Rowan Atkinson.

1994: de geboorte van Harry Styles

Het is een koude dag wanneer Harry Styles ter wereld komt. Hij wordt op 1 februari 1994 geboren en zijn ouders kunnen dan nog niet bevroeden dat het knulletje een succesvolle carrière als zanger te wachten staat. Harry Styles heeft zijn positieve houding wellicht mede te danken aan het feit dat op zijn geboortedag een heruitgave van het opbeurende Things Can Only Get Better van D:Ream voor de derde week op nummer 1 staat in de Britse Top 40. Toni Braxton, Tori Amos, Céline Dion, Haddaway en Red Hot Chili Peppers staan op dat moment ook in de top 10. In Nederland voert Paul de Leeuw die week de hitlijsten aan met de Laura Pausini-cover Ik Wil Niet Dat Je Liegt.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

De doorbraak van Sheryl Crow

Sommige artiesten hebben al een bijzonder indrukkende cv voordat ze ook maar toekomen aan een solocarrière. Een goed voorbeeld is Sheryl Crow, die in 1988 al met Michael Jackson mee op tournee gaat als achtergrondzangeres. De Amerikaanse singer-songwriter heeft echter meer in haar mars en scoort een deal bij A&M Records, waar ook Sting en Bryan Adams hun plaatjes uitbrengen. In de zomer van 1993 verschijnt haar debuutalbum Tuesday Night Music Club, maar de eerste single Run Baby Run brengt niet het gedroomde succes. Pas met de vierde single All I Wanna Do is het raak. Vlak voor de kerstdagen van 1994 staat de single twee weken in de Nederlandse top 10. Het is haar enige grote hit in Nederland.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Green Day op Woodstock ‘94

Wanneer je denkt aan Woodstock, denk je waarschijnlijk aan peace, love, flowerpower, vrije seks en modder. Heel. Veel. Modder. Dat is immers het beeld dat is blijven plakken van het roemruchte popfestival uit 1969. Om het 25e jubileum van Woodstock te vieren, wordt besloten het festival nog eens dunnetjes over te doen en ook op de laatste dag van de editie in 1994 loopt het feest uit op één groot modderbad. Bij het optreden van Green Day is het zelfs zo modderig dat zanger Billie Joe Armstrong in een moddergevecht met het publiek verwikkeld raakt. Bassist Mike Dirnt is zo onherkenbaar door de modder dat een bewaker hem aanziet voor een fan die het podium betreedt en hem vervolgens een tand uit z’n mond slaat. Desondanks zet dit optreden Green Day definitief op de kaart.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Ster advertentie
Ster advertentie