Geen spoor van slijtage bij Sting in AFAS Live

Een teken van leven

Het is nog niet zo gek lang geleden dat Sting Nederland aandeed. De laatste keer was in die andere concerthal in de Bijlmer, toen als dubbelconcert met Paul Simon. Beide pop-iconen gaven in 2016 opnieuw teken van leven: Paul Simon met zijn muzikaal uitdagende Stranger To Stranger en Sting met het, voor zijn doen, opvallend rockende 57th & 9th. Met dat album op zak trekt de sociaalbewuste wereldster en redder van de regenwouden nu de wereld rond.

Herinnering aan Paradiso

Al meteen bij aanvang van Stings concert in de recentelijk omgedoopte HMH laat de 65-jarige rockster horen dat hij nog net zoveel energie heeft als toen hij exact veertig jaar geleden met The Police optrad in Paradiso. Een optreden dat bij Sting nog altijd op het netvlies staat, zo vertelt hij aan het aanwezige publiek.

Veel Police-werk

Het repertoire van zijn oude band beslaat ruim een derde van zijn optreden in Amsterdam, dus de fans van Stings oude werk komen beslist aan hun trekken. IJzersterke Police-nummers ‘Synchrocity II’ en ’Spirits In The Material World’ komen al helemaal in het begin van de show voorbij, gevolgd door solohit ‘Englishman In New York’.

Luisteraar Jordy vertelt in de Roodshow over het optreden van Sting:

Goede aansluiting

Sting voorkomt dat het uitsluitend een Greatest Hits-show wordt door ook een aanzienlijk deel van zijn vorig jaar verschenen plaat te spelen. Uptempo rocknummers als ‘I Can’t Stop Thinking About You’, ‘One Fine Day’, ‘Down, Down, Down’ en ‘Petrol Head’ zullen tot niemands favoriete Sting-nummers behoren, maar sluiten wonderwel aan bij de lekkere Police-hits van weleer.

Met volle overtuiging

We horen Sting nergens meer zijn kopstem gebruiken, omdat zijn stem logischerwijs zwaarder is geworden. Aan kracht hebben zijn vocalen daarentegen niks ingeboet en hij zingt nog steeds met volle overtuiging klassiekers als ‘Walking On The Moon’, 'Message In A Bottle' en ‘Roxanne’, terwijl hij zichzelf anderhalf uur lang op basgitaar begeleidt.

Zo vader, zo zoon

Niet alleen Sting zelf is in topvorm, ook zijn band staat weer als vanouds te vlammen. Naast vaste kracht Dominic Miller op gitaar, zien we onder meer drummer Josh Freeze (Devo, The Vandals, ex-Guns N’ Roses, ex-Nine Inch Nails, ex-Weezer). Millers en Stings zonen spelen ook mee met het collectief en hebben duidelijk de goede genen van hun vaders geërfd.

Laatste hit

Het album Ten Summoner’s Tales wordt uitgelicht met de topnummers ’Shape Of My Heart’, ’She’s Too Good For Me’ en de tijdloze ballade ‘Fields Of Gold’. Daarnaast brengt Sting een gepassioneerde soloversie van zijn duet ‘Desert Rose’ met Cheb Mami, zijn laatste noemenswaardige hit (tenzij we de bewerkingen van ’Shape Of My Heart’ door Craig David en Sugababes meerekenen).

David Bowie-cover

Sting verdwijnt heel even van het podium en laat de zang voor de David Bowie-cover ‘Ashes To Ashes’ over aan zijn zoon Joe Sumner, die een nog kennen als de zanger van de band Fiction Plane. De soundalike van Sting verzorgt ook het voorprogramma van zijn pa. ‘Ashes To Ashes' gaat naadloos over in ’50,000’, een eerbetoon aan de in 2016 overleden muzikale grootheden.

Godenzonen

"We create the gods we can and gift them immortality”, zingt Sting in ’50,000’ over zijn gevallen collega’s Prince en David Bowie, behorend tot het pantheon van rockgoden waarvan Sting ook zelf deel uitmaakt. Hij vertoont nog geen enkel spoor van slijtage. De godenzonen in de ArenA gaan voor het uiterste en Sting doet hetzelfde in deze poptempel.

Foto's: Bullet-Ray