Stanley Clarke

Toonaangevend

Stanley Clarke geldt sinds de jaren zeventig als een van de meest toonaangevende bassisten. Zijn naam wordt in één adem genoemd met Marcus Miller en Victor Wooten met wie hij in 2008 onder de naam S.M.V. de grondvesten van de jazzwereld liet schudden.

Akoestisch en electrisch

Voordat Stanley Clarke zich specialiseerde in de basgitaar bespeelde hij de accordeon, de viool en de cello. Clarke is virtuoos op zowel de akoestische als elektrische bas. Hoewel hij naast jazz ook veel andere muziekstijlen (r&b, pop en klassiek) beheerst, heeft Clarke ook  de kans gehad met de beste jazz-muzikanten op aarde te jammen.

Sensatie

Clarke ( Philadelphia 1951 ) vertrekt al heel jong naar New York om als muzikant zijn brood te verdienen. In de jazzscene daar is hij direct een sensatie en een paar jaar speelt hij met groten als Gil Evans, Art Blakey, Horace Silver, Stan Getz, Dexter Gordon en ga zo maar door. Zijn naam werd groot toen hij in Chick Corea's Return to Forever terecht kwam, waar zijn basgeluid een belangrijke motor was in het rockgeorienteerde  fusion kwartet.

Funk & Film Muziek

Vanaf midden jaren zeventig funkte hij bij George Duke in de band, met wie hij diverse succesplaten maakte. Clarke is een complete musicus, die naast zijn gloedvolle optredens ook veelvuldig componeert. Een grote liefde is het schrijven en uitvoeren van grote orkestrale werken voor films en series (bekendste: Boys N the Hood, What's Love Got to Do With It en Romeo Must Die). In 1980 bracht hij het legendarische album  'Rocks, Pebbles & Sand' uit, vol stevige funk en rock.