Waldemar Bastos

Waldemar Bastos is geboren in de grensstreek van Angola en Congo. Een door oorlog verscheurde streek en het is dan ook niet vreemd dat zijn thema's meestal over vrede en optimisme handelen. Als kleine jongen hoorde hij de regionale muziek die zijn voorvaderen maakten maar ook jazz, the Beatles, en the Bee Gees. Dit resulteerde in een zoektocht naar meer. En zo belandde hij op een dag bij Luka Bop; het platenlabel van David Byrne (zanger Talking Heads). Een plaat werd gemaakt: Pretaluz/Blacklight en internationale roem en prijzen overlaadden hem. Tegenwoordig woont Waldemar Bastos in Portugal en zijn muziek bestaat uit een veelheid van stijlen: de ritmiek van West Afrika gecombineerd met de melancholie van de fado; ingetogen en swingend."Mijn zangtalent is een gave van God", benadrukt de Angolese zanger Waldemar Bastos. "Hij gaf me geen stem om er geld mee te verdienen. Ik moet er iets moois mee doen. Het is een roeping, geen beroep."  Wie zijn nieuwe cd beluistert, kan Bastos' uitspraken meteen plaatsen. Renascence staat vol vredelievende en optimistische liedjes. Het is ingetogen en swingende muziek, waarin naast Portugese en Braziliaanse invloeden ook de Kaapverdische 'morna' en Zaïrese 'soukous' doorklinken. Bastos reisde over de halve aardbol en pikte overal verschillende stijlen op. Die komen samen in zijn universele muziek.  De in de grensstreek van Angola en Congo geboren Waldemar Bastos (1954) zingt al van kinds af aan. Hij luisterde naar traditionele Afrikaanse muziek, maar ook naar de Beatles, Nat King Cole en Carlos Santana. Zijn ouders hadden het niet breed, maar probeerden zijn zangtalent te stimuleren. Toen hij op zijn achtste mocht kiezen tussen een fietsje en muzieklessen, koos hij voor het laatste. Later tourde Bastos door heel Angola in verschillende pop-, rock- en bluesbands.  Ondertussen woedde er een onafhankelijkheidsstrijd in Angola. Bastos was niet politiek actief, maar werd als student wel opgepakt, omdat er op school verboden folders waren verspreid. Toen Angola uiteindelijk onafhankelijk werd, begon er een burgeroorlog in het land. Het werd Bastos te heet onder de voeten en in 1982 besloot hij te vluchten. Na omzwervingen door Portugal, Duitsland en Brazilië vestigde hij zich in 1985 in Lissabon.  In Brazilië en Portugal kreeg Bastos de kans om cd's op te nemen. Toen de ex-zanger van Talking Heads, David Byrne, zijn muziek hoorde, nodigde hij Bastos meteen uit een cd te maken op zijn Luaka Bop-label. Dit resulteerde in 1997 in het succesvolle album Petraluz.  Zeven jaar lang maakte Bastos geen nieuwe cd. Totdat er in 2003 een einde kwam aan de burgeroorlog in Angola en hij mocht optreden in de hoofdstad Luanda. "Voor het eerst zag ik vrede in mijn land en las ik hoop en geloof in de toekomst op de gezichten van de bevolking. Op dat moment zei een stemmetje in mij, dat ik deze nieuwe cd moest maken."  Samen met producer Paul 'Groucho' Smykel (o.a. van Grace Jones, Bob Marley en Salif Keita) verzamelde Bastos muzikanten van verschillende nationaliteiten om zich heen. "Tijdens de repetities keek ik onder het eten eens de tafel rond. Mensen spraken Frans, Turks, Duits, Creools en Portugees - allemaal verenigd in de universele taal van de muziek."  Meest bijzonder op de cd is wel het Turkse orkest dat Arabische strijkmuziek tegen de Afro/latin-pop laat leunen. Bastos smeedde al die uiteenlopende stijlen tot één harmonieus geheel. "Mijn muziek is van alle mensen en voor alle mensen, overal vandaan. Dat is mijn doel. In mijn eigen land heb ik gezien dat er vrede kan komen na turbulente tijden. Daarom moeten we bruggen bouwen tussen volken, en muziek is een van de krachtigste instrumenten om mensen te verenigen."Meer over Waldemar Bastos bij Worldconnection >>