Artiest

Soul Brothers Six

  1. Artiestenchevron right
  2. Soul Brothers Six
De intense diepte die John Ellison in zijn zang met de Soul Brothers Six legde kwam regelrecht uit de kerk. Dat behoeft geen verbazing aangezien hij opgroeide in een gelovig gezin. Maar de manier waarop Ellison die heilige passie oplegde aan het weredlijke werk van de groep was buitengewoon.

Van niets naar beter

Hij liet de kolenmijnen in West Virginia achter zich voor meer kans op een muzikale toekomst toen hij 18 was en ging naar Rochester, NY. Ellison zong al soul vanonder een vette kuif vooordat hij aanhaakte bij de vier gebroeders Armstrong (Sam, Charles, Harry, en Moses) en bassist Vonell Benjamin. De Soul Brothers Six waren een compleet zelfvoorzienende eenheid; zij speelden hun eigen instrumenten als aanvulling op de zang. Hun eerste 45-toeren op Fine (1965: "Move Girl") en Lyndell ("Don't Neglect Your Baby" in 1966) waren doorweekt van de gospel-inspiratie maar leidden tot niets.

Een valse belofte

Het sextet besloot daarom naar Philadelphia te gaan. Onderweg er naartoe schreef Ellison het krachtige "Some Kind of Wonderful," het lied dat de groep op de kaart zette. Atlantic Records bracht de onweerstaanbare soul uiting uit in 1967, en het kwam in de pop charts terecht (als hun enige hit). De nieuwe opnames bij Atlantic waren: "You Better Check Yourself," "Your Love Is Such a Wonderful Love," "Thank You Baby for Loving Me," en "Drive". Maar de verkoop was genant en Atlantic dumpte de groep.

Onverwachte meevaller

Rond die tijd werden Joe Johnson, James Johnson, Charles Pevy, en Eddie Reno de vervangers van de Armstrong Brothers, die woedend en verdrietig wegens het gedrag van Atlantic waren vertrokken. Ellison monsterde aan bij Phil L.A. of Soul Records. Ondertussen werd de ongezouten versie van "Some Kind of Wonderful" door Grand Funk Railroad een gigantische pop smash in 1974.

Toch nog iets

In de nieuwe opstelling maakte Soul Brothers Six drie singles op Phil L.A. of Soul in de periode van 1972 tot 1974: "Funky, Funky Way of Making Love," "You're My World," en "Let Me Do What We Ain't Doin'." Niet één sloeg er nationaal aan maar zij werkten regionaal in elk geval gestaag door. Een substantiele bijdrage van de royalties die Grand Funk Railroad aan Ellison overmaakte was "Wonderful" en bracht zijn componistenhart weer op toeren. Hij regelde een contract met een klein label in Rochester, en scoorde een strandhit in North Carolina: "Dazz / Can You Feel The Vibrations" die ook in Europ aardig liep.

Epiloog

Tot zover de Soul Brothers Six en ook het verhaal van John Ellison zou hier kunnen eindigen (hij was in Canada gaan wonen). Maar begin jaren '90 organiseerden de bazen van After Hours Records een retrospectief concert bij een oude jeneverfabriek in Rochester met bluesman Joe Beard. Het bijeffect werd in 1993 een solo CD van Ellison: "Welcome Back" dat de zanger opnieuw aan het Amerikaanse publiek voorstelt. market. Twee nummers, een was de nieuwe opname van "Some Kind of Wonderful," werden zelfs een reunie van de zanger met de Armstrong brothers. Eind goed, al goed.

Nummers van Soul Brothers Six