Peter Gabriel

Biografie

Peter Brian Gabriel wordt op 13 februari 1950 geboren in Chobham, Surrey. Al op jonge leeftijd wordt zijn zangtalent opgemerkt door zijn leraren en hij krijgt pianolessen van zijn moeder. Vanaf zijn tiende start hij met drummen. Twee jaar later schrijft hij zijn eerste lied, Sammy The Slug. Zijn oma geeft hem geld voor zanglessen, maar in plaats daarvan koopt Gabriel het eerste Beatles-album. Rond die tijd gaat hij buiten schooluren als zanger en drummer aan de slag bij het jazzcombo Milords en later bij Spoken Word. In het voorjaar van 1965 formeert Gabriel samen met drummer Chris Stewart en toetsenist Tony Banks de band Garden Wall. Ze geven slechts één concert, samen met de bevriende band Anon. Wanneer beide bands uit elkaar gaan, richten Anon-gitaristen Mike Rutherford en Anthony Phillips met Gabriel en Banks weer een nieuwe band op: Genesis. Later voegt drummer Phil Collins zich bij de groep.

Genesis

In 1969 brengt Genesis zijn debuutalbum From Genesis To Revelation uit bij Decca Records. Een jaar later stapt Genesis over naar het nieuwe Charisma-label. Daar brengt de band nog eens vijf albums uit met Peter Gabriel. De zanger is tijdens optredens het flamboyante middelpunt van de aandacht, soms tot ergernis van de andere bandleden. De groep geeft slechts één concert in Nederland met Gabriel als frontman, in de Rotterdamse Ahoy in april 1975. Aan het eind van die tournee stapt Gabriel op om aan een solocarrière te werken. Phil Collins wordt als zanger naar voren geschoven, nadat er naar verluidt ruim vierhonderd zangers auditie doen. Met Collins aan het roer wordt een koerswijziging ingezet waardoor Genesis bij een breder publiek geliefd wordt dan enkel progrockfans.

Vier elpees met dezelfde naam

Peter Gabriel verdwijnt twee jaar uit de spotlights, die hij gebruikt om liedjes te schrijven en meerdere instrumenten te bestuderen. Hij presenteert zijn eerste soloalbum, simpelweg Peter Gabriel geheten, in februari 1977. De single Solsbury Hill wordt een hit en de elpee bereikt in Nederland de top 10. Ook de volgende drie elpees, uitgebracht tussen 1978 en 1982, krijgen eenvoudigweg de naam van de zanger mee (al zijn latere heruitgaven voor de duidelijkheid genummerd). Deze platen hebben wisselend succes. Gabriel neemt album drie en vier ook op met Duitse songteksten. De vierde elpee wordt geproduceerd door Steve Lillywhite en bevat de song Biko, een aanklacht tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika. Zijn zet zijn liefde voor wereldmuziek kracht bij door vanaf 1982 een jaarlijks festival te organiseren, genaamd WOMAD.

So

Gedurende de jaren tachtig zijn Gabriels oud-collega’s van Genesis vaak in de hitlijsten te vinden en dan met name Phil Collins, die er tegelijkertijd een waanzinnige succesvolle solocarrière op nahoudt. In eigen land scoren Gabriels singles best aardig, al zit hij in andere landen, waaronder Nederland, al sinds Solsbury Hill om een hit verlegen. De soundtrack die hij maakt voor de film Birdy flopt eveneens. Zijn kansen keren in 1986, wanneer hij het bijzonder radiovriendelijke album So uitbrengt. De daarvan afkomstige singles Sledgehammer en Don’t Give Up, een duet met Kate Bush, zijn top 10-hits en de elpee staat vijf weken bovenaan de albumlijst. De singles worden allen voorzien van aantrekkelijk ogende videoclips, inspelend op de recente populariteit van tv-station MTV. Het grotendeels geanimeerde promotiefilmpje van Sledgehammer is zelfs de meest vertoonde videoclip ooit op de voormalige muziekzender. In de VS is het Gabriels enige nummer 1-hit en wordt van de eerste plek gestoten door Invisible Touch van Genesis. In september 1987 treedt Peter Gabriel tweemaal op in Ahoy.

Humanitair werk

Zoals wel meer grootheden uit de jaren tachtig zet Gabriel zich in voor diverse humanitaire doelen. Zo zingt hij in 1985 mee op het album Sun City van Artists United Against Apartheid, opgezet door E Street Band-gitarist Little Steven Van Zandt, en gaat hij in 1988 op tournee voor Amnesty International met Bruce Springsteen, Youssou N’Dour en Tracy Chapman. Tevens componeert hij de muziek voor de Martin Scorsese-film The Last Temptation Of The Christ en in 1989 lanceert hij de platenfirma Real World Records, waar vooral veel artiesten uit derdewereldlanden hun platen uitbrengen. We vinden hem een tijd lang niet meer in de hitparades en mede vanwege zijn drukke bezigheden rommelt het op het thuisfront. Hij verwerkt het stranden van zijn eerste huwelijk op zijn volgende album, Us, dat in 1992 verschijnt. Hierop staan de hitsingles Digging In The Dirt en Steam. In april 1993 geeft hij twee shows in Ahoy.

Benefietconcerten

Gedurende het resterende deel van de jaren negentig houdt Gabriel zich met diverse projecten bezig, waaronder de Millennium Dome Show in Londen en zijn eerste opname met Genesis in een kwart eeuw. Zijn volgende studioalbum, Up, loopt daardoor de nodige vertraging op en verschijnt pas in september 2002. Hij treedt zowel in 2003 als in 2004 op in Ahoy en in 2007 in het Westerpark. In de jaren daarna is hij te zien op diverse grootste benefietconcerten en in 2006 opent hij de Olympische Winterspelen in Turijn. Na achttien jaar maakt Gabriel in 2010 een terugkeer in de top 10 van de albumlijst met de cd Scatch My Back, een plaat met covers van onder anderen David Bowie, Paul Simon, Arcade Fire en Radiohead. Dat najaar treedt hij op in het GelreDome. Scatch My Back wordt een jaar later opgevolgd door New Blood, zijn laatste studioalbum. In navolging hiervan geeft hij in september 2013 een concert in de Ziggo Dome. Een aantal van zijn filmsongs worden in 2019 verzameld op de elpee Rated PG.