Sergent Garcia

Bruno Garcia, alias Sergent Garcia, begint zijn muzikale loopbaan in de franse rock scène van de jaren 80. Hij speelt vanaf '83 met de rebelse rockgroep 'Ludwig Von 88' en brengt zelfs een rockalbum uit. Toch spelen zijn Latijns-Amerikaanse roots op en werkt hij buiten zijn optredens met 'Ludwig Von 88' aan eigen projecten vooral gebaseerd op het mixen van raggamuffin en latin. Hieruit komt ook de eerste officiële single van 'Sergent Garcia' voort: 'Salsamania'.  Deze werd uitgebracht op een ragga compilatiealbum. Na 'Salsamania' brengt hij in 1996 op een klein onafhankelijk label zijn eerste zelfgeproduceerde album 'Viva el Sergento' uit. Het album laat zich omschrijven als een mix tussen ragga, reggae, salsa en raggamuffin gezongen in het Spaans en Frans. Het begint pas echt als Garcia wordt uitgenodigd op te treden tijdens het 'Latin Music Festival' in Parijs. Hij verzamelt voor dit optreden een groep van zes muzikanten om zich heen en dit heeft zoveel succes dat besloten wordt in deze formatie door te gaan. De groep achter Garcia noemt zich 'Los locos del barrio' (de buurtgekken). Garcia tourt samen met de band en in '97 staan ze op verschillende podia in o.a. Madrid, Barcelona, Rennes en Parijs. In februari 1999 brengt Garcia het album 'Un poquito Quema'o' uit onder Virgin records. Dit album bevat acht opnieuw gearrangeerde nummers van Garcia's vorige album 'Viva el Sergento' en negen nieuwe nummers. Na het uitbrengen van dit album begint de band, na toevoeging van ondermeer een Cubaanse zanger, aan een nieuwe tour waarbij verschillende steden en festivals worden aangedaan in o.a. Frankrijk, Italië en de Verenigde Staten (o.a. New York en Los Angeles). Na deze tour begint het gezelschap met het opnemen van haar derde album, dat voor een groot gedeelte onderweg tijdens de tournee al geschreven is. Aan dit album werkt ook Renaud Letang mee, die ook co-producer was van verschillende album's van Manu Chao. Het album toepasselijk 'Sin fronteras' (zonder grenzen) geheten, staat voor Garcia's gedachtes over het vermengen van culturen en muziekstijlen. Garcia gaat ook op dit album door met het verkennen van de verschillende Caribische sounds, maar er zijn ook twee Afrikaanse zangeressen te horen op de track 'Seremos'. Na een nieuwe tour waarbij de band vele Europese steden aandoet, besluit Garcia zijn muzikale invloeden verder te ontwikkelen door naar Jamaica en Cuba af te reizen. Zijn vierde album 'La semilla escondida' neemt hij voor een deel op in Kingston (met o.a. Bob Marley's toetsenist Tyrone Downie) en voor een deel in Santiago de Cuba (met drummer en co-producer Ivan Motoya). Het resultaat is een hybride album dat reggae, salsa en raggamuffin mengt. De eerste single van dit album is 'Long time'.