Curtis Fuller is nog steeds een trombonist die het hardbop idioom voor zijn instrument verder ontwikkelt, na ruim 50 jaar musiceren. Hij is een van de weinig overgebleven jazzlegendes die je ooit eens gehoord moet hebben.
1934, Detroit, Michigan, Verenigde Staten: Curtis Fuller wordt op de wereld gezet. In zijn tienerjaren begint hij trombone te spelen; begin jaren vijftig tijdens zijn militaire dienst speelt hij in zijn eerste band. De leider van deze band is Cannonball Addeley, dus het is niet verwonderlijk dat Fuller al snel richting jazz gaat.In Detroit speelt hij dan met Kenny Burrell, Yusef Lateef en anderen. Zodra hij naar New York verhuist werkt hij onder andere met Dizzy Gillespie, Hampton Hawes, John Coltrane en Miles Davis. Fuller is leider van een aantal kleine bands en richt het Jazztet op, met Art Farmer en Benny Golson.
Art Blakey
Begin jaren zestig speelt Fuller met Art Blakey's Jazz Messengers en tourt intensief met zowel deze band als met Gillespie, om een decennium later langzaamaan jazz rock concepten aan zijn repertoire toe te voegen en te werken met musici als Stanley Clarke. Hij blijft zijn eigen bands leiden, maar speelt in de jaren zeventig ook met mensen als Count Basie, Lionel Hampton, Red Garland en Sal Nistico. Het Jazztet komt in de jaren tachtig opnieuw bij elkaar, tevens speelt Fuller dan in de Timeless All Stars band en opnieuw met Golson.Het jaar 1993 brengt iets leuks: de vier 'overlevenden' van het quintet uit 1959 komen opnieuw bij elkaar om het geweldige album Blues-ette part 2 op te nemen. Op dit album hoor je naast Fuller op trombone Golson, pianist Tommy Flanagan en drummer Al Harewood; bassist Ray Drummond vervangt de inmiddels overleden Jimmy Garrison. Als post-bop stylist op de trombone stelt Fullers technische beheersing hem in staat om met grote vrijheid inventieve klanklijnen neer te zetten. 