Bas Verwijlen: geen medaille, wel Olympische held

Als klein jongetje wil je sporten en bij de kleine Bas Verwijlen uit Oss viel de keuze niet op voetbal, hockey, judo of een andere usual suspect. Nee, de kleine Bas wilde maar één ding: schermen.

Roel, Carry en Merel uit Oss

Hij groeide op in Oss en omstreken bij zijn vader Roel, moeder Carry. Geen enig kind, want er kwam ook een zusje, Merel. De interesse in het schermen had hij niet van een vreemde, want zijn zowel zijn vader als zijn opa hadden een eigen schermclub. Bas bleek talent te hebben voor de zwaarden en op zijn negende begon de droom om naar de Olympische Spelen te gaan.

Dat lukte! In 2008 in Peking, 2012 in Londen en in 2016 wist hij zich te kwalificeren voor een Olympische eindronde. Dat deed hij de laatste keer op eigen kracht, want de bond dacht dat hij beter af was bij een andere coach. Bas wilde er niks van weten om zijn vader te laten vallen en daarom werd de geldkraan dichtgedraaid. Toch haalde hij het ook in 2016. Op eigen kracht, met wat hulp van zijn familie.

Floortje het geluk om met de moeder en zus van Bas de wedstrijd te mogen kijken en ze 's ochtends al op het ontbijt te krijgen in de Supportersbus. Ze leven zo met 'hun Bas' mee: ik ben zó zenuwachtig, dat is echt verschrikkelijk," vertelt Carry. Maar vol vertrouwen hoor! Zo veel support vanuit Nederland moet de man met de degen zelfs in Rio voelen.

Tranen bij Sting

Jeroen en Floortje hadden nog een verrassing in petto voor Carry. Bas had namelijk ook een plaat aangevraagd voor een thuisblijver. Dat deed hij natúúrlijk voor zijn moeder, die zijn wedstrijden vanuit Nederland volgde. De keuze viel op 'Fields Of Gold' van Sting, een plaat die zijn ouders veel draaide tijdens de Spaanse autovakantie. Een hele mooie plaat, voor een prachtig mens die hemel en aarde zou bewegen om de droom van haar zoon uit te laten komen.

Tom Bontes

Maar zonder trainen, red je de Spelen niet. Dat doet Bas met Tom Bontes. Een paar jaartjes jonger, maar hij heeft ook een enorme dosis schermtalent. Als je zo intensief met elkaar samenwerkt als Tom en Bas, dan wordt je vrijwel vanzelf vrienden.

IJsberen

Dat was ook te zien bij die ene wedstrijd op de Spelen in Rio. Tom kon letterlijk niet stil blijven zitten en ijsbeerde het hele huis van zijn opa en oma rond terwijl alle verzamelde familieleden en vrienden ademloos keken hoe Bas het deed.

Die ene wedstrijd

Na wat materiaalpech toch een prima begin van de Nederlander. De Rus uit zijn eerste ronde zou wel een pittige zijn, maar iedereen had er vertrouwen op dat het een latertje zou worden met hopelijk oranje balonnen op het einde van de medailleceremonie.

Maar het ging mis. En het was dood- en doodstil in het huis. Tom pakte een momentje voor zichzelf buiten, Carry haalde nét de Indische hapjes nog uit de oven, Merel keek in ongeloof naar de tv waar inmiddels een judowedstrijd was begonnen.

Stil.

"Supertrots"

Tom kon voorlopig niets uitbrengen, maar hoopt met alles dat hij over vier jaar met Bas meekan naar de Spelen in Tokio. "Ik vind het zo vreselijk voor hem. Dit is zo erg voor hem," zegt Carry. Ze weet nu ook wat er bij Bas gaat gebeuren: "Nu blijft hij doorgaan naar die volgende Spelen tot hij die medaille heeft." Maar nog steeds een gouden randje: "Ik denk: wat ben je dan een bevoorrecht mens, dat je dat allemaal mag meemaken. Ik ben supertrots op hem."