Albumtip: Red Hot Chili Peppers - The Getaway

Even iets anders

Het is voor het eerst sinds het album Mother's Milk uit 1989 dat de funkrockband rondom zanger Anthony Kiedis met een andere producer de studio is ingedoken. De meest succesvolle platen van de Peppers zijn allemaal geproduceerd door Rick Rubin, de man die ook verantwoordelijk was voor de hits van Run-D.M.C., Adele en Beastie Boys en voor de renaissance van oude sterren als Johnny Cash en Neil Diamond. Toch zijn de Peppers na een kwart eeuw samenwerken met de gewilde producer aan iets anders toe.

Begin maar opnieuw

De keuze voor een nieuwe producer viel op Brian Burton, alias Danger Mouse. Hij vormde eerder samen met Cee Lo Green het duo Gnarls Barkley, bekend van de hit 'Crazy', waarna hij albums ging produceren voor artiesten als Norah Jones, Beck, The Black Keys en Gorillaz. Wanneer de Peppers met een stuk of dertig nummers bij Burton aankloppen, zegt de producer doodleuk dat hij wil dat ze in de studio nieuwe nummers gaan schrijven. Burton schrijft aan vijf ervan mee, waaronder 'Dark Necessities' en het titelnummer.

Relaxter

Het is op voorganger I'm With You uit 2011 wel al duidelijk dat Kiedis, bassist Flea en drummer Chad Smith hun wilde haren aan het verliezen zijn. Daarnaast is de gitaarsound van nieuwe gitarist Josh Klinghoffer ook minder ruig dan dat van John Frusciante, die tijdens de hoogtijddagen met Red Hot Chili Peppers meespeelt. De elektronische lagen die Burton aan de liedjes op The Getaway toevoegt, zorgen voor een eigentijdser klankbeeld dan op I'm With You, maar de sound is over de hele breedte ook relaxter.

Maar als het kabbelt, dan kabbelt het goed. Goed voorbeeld daarvan is met samen met Elton John en Bernie Taupin geschreven 'Sick Love', dat aanvoelt als gemoedelijke 70s westcoastrock. Op het eerste gehoor zou je eigenlijk niet denken dat het de Peppers zijn die het bedaarde 'Encore' en de galmende pianoballad 'The Hunter' hebben ingespeeld, ware het niet dat de stem van Anthony Kiedis zo prominent boven de productie uitsteekt.

Echo's

De band maakt nog een paar verrassende artistieke keuzes op de plaat. Één daarvan is het discoachtige 'Go Robot', waarin het warme basgeluid van Flea prima blijkt te passen. Al bijna net zo groovy is 'Feasting On The Flowers', halverwege het elfde studioalbum van Red Hot Chili Peppers. Afsluiter 'Dreams Of A Samurai' roept juist weer herinneringen op aan het jaren 70-werk van Pink Floyd, een band die verder nauwelijks iets gemeenheeft met de Peppers.

Ze kunnen het nog

De liefhebbers van de funky kant van de Peppers hoeven niet te vrezen dat The Getaway een gezapige bedoening is. Het ritmetandem Flea en Smith laat horen nog steeds schwung te hebben op 'We Turn Red' en 'Detroit'. Klinghoffer mag uitpakken op 'This Ticonderoga' en 'Goodbye Angels', twee relatief stevige nummers op de plaat. Vooruit, het is geen 'Give It Away', 'Suck My Kiss' of 'Aeroplane', maar wel een fijne reminder dat de mannen nog kunnen rocken.