Derde dag Pinkpop 2016

Een overzicht van de derde dag Pinkpop:

Douwe Bob

Foto: 3FM / Ben Houdijk

Songfestival

Stel je voor dat er ergens in de jaren vóór de deelname van Anouk een songfestivalact op Pinkpop te vinden was. Frizzle Sizzle op hetzelfde affiche als Lou Reed. Van Ruth Jacott op het Noordpodium naar Rage Against The Machine op het hoofdpodium banjeren. Dansen bij Treble en daarna headbangen bij Marilyn Manson. Ondenkbaar.

Tien seconden stil

In 2016 kijkt er dan weer niemand van op wanneer Douwe Bob zondag als eerste het hoofdpodium betreedt, de dag na Rammstein. Sterker nog, songfestivalnummer 'Slow Down' is één van de hoogtepunten tijdens het optreden van de singer-songwriter op Pinkpop. Net zoals op het Eurovisie Songfestival valt het nummer tien seconden stil, waarin het publiek luid applaudiseert.

Regenponcho's

Wanneer hij opent met 'Sweet Sunshine' is het nog lekker weer, maar tegen het einde van zijn optreden barst er een hevige regenbui los. De zonnebrillen worden verruild voor poncho's. De semi-akoestische liedjes van Douwe Bob gaan er op de laatste festivaldag net zo goed in als het eerste Pinkpop-frietje.

Kygo & Tom Odell

Foto: 3FM / Ben Houdijk

Enig in zijn soort

De Noorse dj Kygo heeft als enige dance-act dit jaar een prominente spot op Pinkpop, namelijk op het hoofdpodium. Zijn Duitse collega Robin Schulz moet het een dag eerder nog met de veel kleinere tentstage doen. Met wereldhits als 'Firestone', 'Stole The Show, 'Cut Your Teeth', 'Her For You' en 'Stay' heeft Kygo genoeg munitie op zak om toch nog een feestje te bouwen op de verregende laatste dag van Pinkpop.

Verrassingen

Kygo heeft ook nog wat verrassingen in petto voor de festivalbezoekers. Zo speelt hij op de piano en ook de Britse singer-songwriter Tom Odell wordt op het podium gehaald om het nummer 'Fiction' te zingen, een gezamelijke single van de twee. Nog voor het optreden van Kygo afgelopen is, start Tom Odell even verderop aan zijn eigen optreden. Mede vanwege de regen is het overvol in de tent en kan er echt niemand meer bij.

Lionel Richie

Foto: 3FM / Ben Houdijk

Alleen de discotheken

De 47e editie van Pinkpop is een hele bijzondere. Niet alleen staat voormalig Beatles-lid Paul McCartney voor het eerst op de planken van het festival van Jan Smeets, ook Lionel Richie is dit jaar een onverwachte nieuwkomer. Op het hoogtepunt van zijn roem, medio jaren 80, waren artiesten van het kaliber van Lionel Richie eigenlijk nooit op Pinkpop te vinden. De muziek van Lionel Richie was in discotheken te horen en op de radio, daar was geen plek voor op een popfestival.

Tweede jeugd

Dertig jaar na zijn meest succesvolle albums Can't Slow Down en Dancing On The Ceiling beleeft Lionel Richie een tweede jeugd en staat hij eindelijk op Pinkpop, iets dat werkelijk niemand aan had zien komen. Lionel Richie heeft dankzij het internet een bepaalde cultstatus gekregen en die buit hij ook uit op Pinkpop. Hij krijgt de menigte al meteen aan het dansen met openingsnummer 'Running With The Night'.

Cool genoeg?

Lionel slaat het publiek om de oren met hit na hit, van de mietzoete ballades als 'Stuck On You' en 'Endless Love' tot de swingende Commodores-hit 'Brick House' en fuifnummer 'All Night Long (All Night)'. Hij gaat kriskras door zijn repertoire, van zijn vroege hit 'Lady' tot het latere 'Angel', met een tussenstop bij het door hem en Michael Jackson geschreven meezinger 'We Are The World'. Het veld zingt massaal mee met de ballad 'Hello', waarmee Lionel bewijst dat hij cool genoeg is voor Pinkpop.

Paul McCartney

Foto: 3FM / Ben Houdijk

1970

Er kan niet meer veel op het wensenlijstje staan van Jan Smeets. Neil Young staat nog hoog op zijn verlanglijst, maar ook Paul McCartney is al jaren één van de artiesten waarvan Jan Smeets hoopt dat hij afreist naar Landgraaf. Dit jaar is het hem gelukt. De eerste editie van Pinkpop werd in 1970 gehouden, hetzelfde jaar dat The Beatles werd opgeheven. Dus het heeft even geduurd.

Opgewarmd

Wie Paul McCartney vorig jaar nog in de Ziggo Dome gezien heeft, weet eigenlijk al wat er staat te gebeuren. De setlist komt in grote lijnen overeen met het concert in Amsterdam en zelfs enkele anekdotes zijn hetzelfde als toen. Het enige minpunt van dit optreden is dat McCartney niet heel goed bij stem is. Pas laat op de avond is zijn stem goed opgewarmd.

Klassieker na klassieker

Vocale uitglijers daargelaten, ziet het publiek een zeer vermakelijke show van een van de grootste poplegendes ooit. Natuurlijk komen er veel Beatles-nummers voorbij, denk aan 'A Hard Day's Night', 'Let It Be', 'Being For The Benefit Of Mr. Kite!' en 'Back In The U.S.S.R.'. George Harrisons 'Something' wordt gespeeld op een ukulele. Klassieker na klassieker.

Bond-song

Zijn solowerk en de nummers van Wings krijgen minder respons. 'Nineteen Hundred And Eighty-Five', 'Maybe I'm Amazed' en 'Band On The Run' worden lang niet zo hard meegebruld als 'Hey Jude' of 'Ob-La-Di, Ob-La-Da'. Wel zingen de toeschouwers luid mee als hij spontaan Lennons 'Give Peace A Chance' inzet. Zoals altijd is Bond-song 'Live And Let Die' het meest spectaculaire moment van de show, met veel vuurwerk.

Bekijk ook Pinkpop dag een en Pinkpop dag twee.